Η αδελφική αντιζηλία εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, όπως:
- Επιθετικότητα που απευθύνεται συχνότερα προς τη μητέρα , αλλά μπορεί να απευθύνεται και στο μωρό, τον πατέρα, τους συμμαθητές , τον εαυτό του.
- Αταξίες και μη συμμόρφωση προς τους κανόνες της οικογένειας.
- Παλινδρόμηση (διαταραχές ύπνου, τραυλισμού, δάχτυλο στο στόμα, βρέξιμο κρεβατιού, άρνηση σίτισης και μωρουδιστική ομιλία).
- Προσκόλληση συνήθως στη μητέρα, εξαρτημένη συμπεριφορά και αυξημένες απαντήσεις.
Απρόσμενα, μερικά παιδιά είναι υπερβολικά υποχωρητικά ή δείχνουν υπερβολικό ενδιαφέρον για το βρέφος. Καθώς το μεγαλύτερο παιδί μπορεί να φοβάται ότι αν συμπεριφέρεται άσχημα θα αντικατασταθεί, συμμορφώνεται απόλυτα προκειμένου να εξασφαλίσει τη θέση του μέσα στην οικογένεια.
Οι γονείς μπορεί να αισθανθούν έκπληξη, αμηχανία ή ακόμα και απογοήτευση βλέποντας το μεγαλύτερο παιδί τους να ζηλεύει, παρά τις συντονισμένες προσπάθειες τους να το προετοιμάσουν πολύ πριν γεννηθεί το αδελφάκι του.
Οι συμπεριφορές ζήλειας εμφανίζουν αυξομειώσεις με τον χρόνο, τον χειρισμό από τους γονείς και την ανάπτυξη του μωρού.
Καθώς οι ικανότητες του μωρού αλλάζουν, μπορεί να υπάρχουν περίοδοι που η ζήλεια γίνεται πιο έντονη. Κάτι τέτοιο παρατηρείται στην ηλικία των 4 με 5 μηνών που το μωρό χαμογελάει, λέει συλλαβές και τραβάει το ενδιαφέρον της οικογένειας και των ξένων, αλλά και στο τέλος του πρώτου χρόνου που το μωρό γίνεται, πιο κινητικό και εισβάλλει όλο και περισσότερο στο χώρο του μεγαλύτερου παιδιού.
Με την πάροδο του χρόνου και τις επαναπροσαρμογές που συμβαίνουν, το μεγαλύτερο παιδί αρχίζει να αισθάνεται σίγουρο για την νέα του θέση στην οικογένεια, με το κύρος και τα προνόμια της ηλικίας του.
Επιπρόσθετα, συνήθως αναπτύσσει μια ξεχωριστή σχέση με το μικρότερο αδελφάκι, που μεγαλώνοντας ανταποκρίνεται περισσότερο και αλληλεπιδρά μαζί του.
Όσο μεγαλώνουν και τα δύο, αποδεσμεύονται από την ανάγκη να έχουν όλη την προσοχή των γονέων και οι εντάσεις αμβλύνονται. Μαθαίνουν να μοιράζονται και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο. Τότε πια εδραιώνεται η αδελφική σχέση.