Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει κατ’ αρχάς ο παιδίατρος να εξετάσει το παιδί για να αποκλειστούν παθολογικά αίτια (όπως η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η κοιλιοκάκη, οι αλλεργίες, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου κ.ά.), αλλά και για να βεβαιωθεί για τη σταθερή πορεία του παιδιού, σωματικά και νευροαναπτυξιολογικά. Έπειτα θα δώσει σιτιστικές οδηγίες που θα βοηθήσουν την οικογένεια και το παιδί.
Η τακτική σίτισης που θεωρείται βέλτιστη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν προβλήματα, περιγράφεται από το “Satter’s Division of Responsibility in Feeding (DOR)”. Σύμφωνα με αυτή, οι γονείς είναι υπεύθυνοι για το τί, πότε και πού θα τρώνε τα παιδιά, ενώ τα παιδιά θα αποφασίσουν πόσο θα φάνε. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν οι γονείς πιέζουν το παιδί να φάει περισσότερο ή λιγότερο, ή επιτρέπεται στο παιδί να αποφασίσει τί, πότε και πού θα φάει. Ειδικότερα οι γονείς του Δημήτρη θα πρέπει:
- να σταματήσουν να τον πιέζουν να φάει περισσότερο
- να προσφέρουν τακτικά και προγραμματισμένα γεύματα κάθε 2-4 ώρες, προσφέροντας στον ενδιάμεσο χρόνο μόνο νερό
- να αλλάζουν τις επιλογές σε φαγητό καθώς το παιδί μεγαλώνει, αντικαθιστώντας τα γεύματα με άλλα που είναι ποιο κατάλληλα για την ηλικία
- να βάλλουν το μικρό Δημήτρη να τρώει στο ίδιο τραπέζι με την υπόλοιπη οικογένεια, αφαιρώντας την ψηλή καρέκλα ταΐσματος (που έχει συνδεθεί στο μυαλό του Δημήτρη με αρνητικές εμπειρίες) και επιλέγοντας κανονική καρέκλα που να υποστηρίζει το σώμα του παιδιού. Το οικογενειακό τραπέζι παρέχει μεγαλύτερη ποικιλία σε γεύσεις, και σημαντικά πλεονεκτήματα για την σωματική και ψυχική υγεία
- να περιορίσουν το χρόνο του κάθε γεύματος σε 20-30 λεπτά, καθώς και να περιορίσουν στο ελάχιστο το φαγητό «στο πόδι» (μειώνοντας έτσι και τον κίνδυνο πνιγμονής)
- να προσφέρουν ποικιλία γεύσεων στο παιδί, καθώς και δυνατότητα νέων γευστικών ερεθισμάτων
- να μην επιμένουν αν σε κάποιο γεύμα δε φάει το παιδί αρκετά. Σύντομα θα έχει άλλη ευκαιρία
- να διαχειριστούν προσεκτικά τον τρόπο επιβράβευσης με γλυκίσματα, καθώς αυτό μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ για τις σιτιστικές συνήθειες.
- να οργανώσουν διατροφολογικό ημερολόγιο με θετική ανατροφοδότηση (επιβράβευση) σε ημερήσια και εβδομαδιαία βάση.